Programma

Aan het begin van mijn carrière vroeg ik als jonge danser bij het juniorenensemble van het Nederlands Dans Theater aan de toenmalig artistiek leider Jiří Kylián of ik een choreografie mocht maken. Wonderwel gaf hij mij die toestemming en mocht ik met prachtige dansers en de ondersteuning van een professioneel productieapparaat mijn allereerste choreografie maken. Dit is cruciaal geweest voor mijn carrière als choreograaf en artistiek leider.

De kansen, mogelijkheden en het vertrouwen die Jiří Kylián mij en vele andere choreografen heeft gegeven zijn voor mij altijd een inspiratie, voorbeeld en leidraad gebleven. Het geven van kansen en een professioneel podium aan jonge choreografen is daarom altijd een belangrijk onderdeel van mijn artistieke visie geweest. Tientallen choreografen hebben aan het begin van hun carrière bij Scapino kunnen choreograferen en experimenteren. Daarvan zijn velen nu gevestigde namen in het internationale dansveld. Investeren in choreografisch talent is essentieel voor de doorstroming en vernieuwing binnen de danskunst.

Aan het einde van dit jaar zal ik na ruim 30 jaar als choreograaf en artistiek leider van Scapino afscheid nemen. Ik ben blij dat ik u als trouw en avontuurlijk publiek vanavond kennis mag laten maken met Xingxing Gong en Lior Tavori. Twee nieuwe talenten die voor het eerst hun werk in Nederland en bij Scapino presenteren.

De Israëlische choreograaf Lior Tavori is oprichter en artistiek directeur van Lior Tavori Dance Company in Tel-Aviv. Zijn werk wordt gekenmerkt door passie, seksualiteit en het tonen van de dierlijke kant van de mens. Hij zoekt graag de grenzen op van de dans en combineert daarbij innovatie, emotie en technische precisie.

Wat er in de studio gebeurt is heilig. Zo omschrijft Lior Tavori de speciale sfeer tijdens de repetities. 
 

Hij geniet van de grote diversiteit in de groep dansers, de verschillende achtergronden, sekse en kleur. Hij is op zoek naar momenten van viering, want daar gaat Killing the butterfly over. Het vieren van het leven, de mensheid. Een gevoel van liefde en passie. Een gevoel van een andere wereld dan de echte. Tavori beseft maar al te goed dat er ook een wereld is buiten de beschermende muren van de studio.

Tavori: "Ik weet niet of mens zijn het vieren waard is. Het is 2024 en het is een wrede wereld. Er zijn momenten in het stuk die ook dit uitdrukken. Brute angst. Landen kunnen vechten. En religies. Maar voor mij is alleen de persoon die voor me staat belangrijk." 

In Killing the butterfly bouwt Tavori met de dansers een nieuwe samenleving. Terug naar de oorsprong, zonder cultuur en religie. Waar mensen open staan voor elkaar.