TWOOLS 8

De achtste editie van TWOOLS doet het zonder de reeks korte, verbindende groepsstukken die artistiek leider Ed Wubbe gewoonlijk voor de seizoensafsluiter van Scapino maakt.

Toch zijn er zeker verbindende elementen aan te wijzen. Humor bijvoorbeeld, van plat tot grenzend aan het ongemakkelijke. Dankzij de korte maakperiode kenmerken de meeste stukken zich door een bepaalde spontaniteit en luchtigheid.

Line Up van Liat Magnezy, de winnaar van de Scapiono Productieprijs op het Internationale Choreografenconcours in Hannover van het afgelopen jaar, zet vijf dansers op een krappe discovloer en ‘knipt’ in hun bewegingen, alsof ze in het licht van een stroboscoop dansen. In Wubbe’s There’s Nothing Funny About Herrman belichamen drie dansers de bevreemdende schreeuwzang van het Finse mannenkoor Mieskuore Huutajat.

“Beklemmend onder een sausje van luchtigheid” noemt recensent Roos van Put van het AD Drowning Lessons van Jaakko Toivonen, die zijn danseressen in buitenproportionele tutu’s kleedt. Met Geekspeak viert Stephen Shropshire de nerd, inclusief dikke donkere brilmonturen zoals hijzelf draagt sinds hij niet meer danst. En huischoreograaf Marco Goecke maakt twee choreografieën in zijn kenmerkende, vernieuwende dansidioom dat in staat is om de kijker tegelijk te laten huiveren en glimlachen: het duet Ring Them Bells op het gelijknamige lied van Liza Minelli en de solo Äffi, waarin Scapinodanser Tadayoshi Kokeguchi de subtiele nuances van Goecke’s taal schitterend beheerst.

Een uitzondering op alle luchtigheid is het aangrijpende Dismantling Sivak, gedanste overdenkingen bij een verstikkende liefdesrelatie van Sjoerd Vreugdenhil. Wellicht dat naast het persoonlijke onderwerp ook de tijd hierin is bezonken: het is een bewerkte versie van een eerder voor het Life Aids Gala in Brussel gemaakt werk.