Zwartwit foto van een vrouw in de studio met een stippensjaal

Neel Verdoorn

Neel Verdoorn (1962) danste na haar dansopleiding aan de Rotterdamse Dansacademie bij Dansgezelschap REFLEX in Groningen en daarna bij DJAZZEX in Den Haag.

Verdoorn danste er in choreografieën van Nina Wiener, Christien Bastin, Mark Haim, Glenn van der Hoff, Anthony Rizzi, Nils Christe en anderen. In 1993 nam ze deel aan The International Dance Course for Professional Choreographers and Composers (IDCPCC) in Bretton Hall, Engeland. Sindsdien is ze actief als freelance choreografe, danseres en dansdocent.

Neel Verdoorn is onder meer docent (geweest) bij dansgroep Krisztina de Châtel en de Henny Jurriëns Stichting. Zij is gastdocent Moderne Dans aan ArtEZ in Arnhem, Fontys in Tilburg en Codarts in Rotterdam en geeft de jaarlijkse zomerworkshop bij het Budapest Dance Theater.

In haar tijd bij DJAZZEX maakte Verdoorn al verschillende choreografieën voor dit gezelschap. Daarnaast maakte ze dansstukken voor het Budapest Dance Theater en Pecs Ballet uit Hongarije, het Italiaanse Alterballetto en Dansgroep Krisztina de Châtel. Tussen 2003 en 2007 maakte ze verschillende producties bij Korzo Producties: A Close Canon, Sisters (2003), The Right Second (2004), Intermission (2005) en If you forget me (2007). Sinds 2013 maakt Neel Verdoorn regelmatig voorstellingen bij het Internationaal Danstheater, waaronder Mannen van de Tango (2013) en in 2019 Tin Pan Alley.

In 2021 maakte Verdoorn met haar eigen stichting Neel Verdoorn Dance Projects de solo Zilver voor het Haagse museum Beelden aan Zee. De voorstelling, gedanst door Roisin Verheul, werd gemaakt voor de tentoonstelling Façade rond beeldend kunstenaar Igor Mitoraj.

Voor Scapino Ballet Rotterdam maakte Neel Verdoorn in 2002 Darling(s) voor TWOOLS 2 en in 2007 Embrace in het kader van TWOOLS 9.

Werk voor Scapino