Ruochen Wang
Hij snapt, terugdenkend, echt niet hoe hij het heeft gekund, maar destijds plaatste Ruochen Wang geen vraagtekens bij zijn militaristisch-strikte, Russisch-georiënteerde balletopleiding aan de Guangdong Dance School. “Ik had maar één doel en dat was danser worden.”
Ruochen is elf wanneer hij op de school in Guangzhou beland, op anderhalf uur vliegen van zijn ouderlijk huis. Vijf jaar eerder al gaat hij naar zijn eerste kostschool, waar hij tijdens het buitenschoolse programma kennismaakt met dans. Zijn leraar herkent zijn talent en stelt een professionele dansopleiding voor. “Ik was meteen enthousiast. De hele dag dansen? Why not! Mijn ouders hadden het er wel moeilijk mee. Hun enig kind nóg verder van huis? En wat kon je überhaupt met een dansopleiding, viel daar wel droog brood mee te verdienen?”
Cultuurshock
Zes jaar later wordt Ruochen aangenomen bij het Guangzhou Ballet. Al snel krijgt hij mooie rollen in Het Zwanenmeer, De Notenkraker, La Bayadère, maar Ruochen twijfelt. “Ik ben klein van stuk, heb niet het ideale balletlichaam. Wat zouden mijn kansen zijn? Ik wilde niet al mijn energie steken in iets wat hooguit mógelijk zou kunnen gebeuren.”
Na drie jaar professioneel te hebben gedanst, meldt hij zich aan voor het moderne-dansprogramma van The Hong Kong School of Performing Arts. “Een enorme shock: de gigantische drukte in Hongkong, het westerse leven, de Engelse taal.” Wanneer de school wordt uitgenodigd om in Monte-Carlo op te treden, volgt een nieuwe cultuurshock: Ruochen krijgt een contract in Graz aanboden. Later danst hij ook in Brussel en Bazel.
Als je nieuwsgierig bent, valt er zóveel te ontdekken.
Vrijheid
In Bazel maakt hij kennis met Ed Wubbe, die er zijn productie Holland instudeert. “We hadden meteen een goede chemie. Ik ben sinds mijn vertrek uit China vooral op zoek naar de vrijheid om mijzelf via dans te kunnen uitdrukken, en Ed geeft die ruimte als geen ander. Hij daagt je niet alleen uit om fysiek steeds opnieuw op onderzoek uit te gaan, maar ook in theatrale en emotionele zin. Voor mij is dat extreem waardevol. Elke nieuwe creatie is dan ook een hoogtepunt, want elke keer leer en ervaar ik nieuwe dingen.”
Nieuwsgierigheid vindt hij sowieso belangrijk. “Als je nieuwsgierig bent, valt er zóveel te ontdekken, en daar gaat het toch om in het leven, anders word je al snel een soort robot.”
Curriculum Vitae
- Geboren
- 1988, Xiamen, China
- Opleiding
- Guangdong Dance School, China
- The Hong Kong Academy for Performing Arts, Hongkong- Danste eerder bij
- Guangzhou Ballet, China
- Ballett Oper Graz, Oostenrijk
- Compagnie THOR, België
- Ballett Theater Basel, Zwitserland-- Bij Scapino sinds
- 2016
Thuis
Fotografie fascineert hem – “Ik houd ervan om het moment te vangen” – en tijdens de coronalockdown is hij voor het eerst ook pottenbaklessen gaan volgen. “Dat is voor mij als mediteren.” Concrete plannen voor na zijn danscarrière heeft hij nog niet – “hopelijk laat dat ook nog even op zich wachten” – maar het liefst zou hij in een volgende uitdaging al zijn interesses combineren.
Toen hij net in Europa woonde, dácht hij er niet aan om ooit nog terug naar zijn vaderland te gaan, maar inmiddels is hij meer bezig met wat zijn roots voor hem betekenen en staat het idee van half in China en half in Europa wonen hem wel aan. “Door corona ben ik drie jaar lang niet thuis geweest. Thuiszijn op mijn eiland (Xiamen – red.) betekent dat ik mijn batterijen kan opladen. Het heerlijke weer, mijn eigen taal, het eten, de geuren, de hele package waardoor je beseft: ik ben weer thuis.”
Fotografie: Khalid Amakran | Interview: Astrid van Leeuwen
Mijn ouders snappen niet precies wat ik als danser nou eigenlijk doe, maar zolang ze weten dat ik gelukkig ben, is dat genoeg voor hen.