Lorenzo Cimarelli
Overactief, chaotisch en lawaaierig. In zijn eerste levensjaren is Lorenzo Cimarelli een typisch Italiaans kind.
Uit nieuwsgierigheid stelt hij bovendien de hele dag door vragen. “‘Mamma, waarom is de lucht blauw?’, en op haar antwoord reageerde ik dan altijd weer met: ‘Ja, maar waaróm?’” Tegen een dansdocent die langskomt op de basisschool waar zij werkt, laat zijn moeder zich dan ook ontvallen dat ze echt niet meer weet wat ze met haar driejarige zoon aan moet. De docent, Claudia Rota, stelt voor dat Lorenzo dan maar eens een lesje op haar dansschool moet meedoen. “Mijn moeder was niet overtuigd, maar stemde toe. Toen ik aan het einde van de les moest huilen, dacht ze: zie je wel, dat is niks voor hem. Maar ik huilde omdat de les was afgelopen. Die had van mij ééuwig mogen duren.”
Geen dansland
Dans wordt voor Lorenzo een middel om zich te uiten, zonder te hoeven praten. “Inmiddels kan ik als een normaal mens over straat lopen, maar destijds lukte dat niet: ik was áltijd aan het dansen.” Hoewel Rota’s school, Il Laboratorio, een amateurschool is, is de aanpak ambitieus en staat Lorenzo binnen de kortste keren regelmatig op het toneel.
Halverwege zijn middelbareschooltijd vervolgt hij zijn lessen in Reggio Emilia en later in Faenza. Daarna treedt hij een jaar lang op met eVolution Dance Theater in Rome, dat dans, acrobatiek en illusie combineert. “Al die tijd wist ik echter dat ik naar het buitenland wilde. Italië is geen dansland. Als je in Italië vertelt dat je danst, zegt men: ‘Oké, maar wat is je beroep?’”
Het is keihard werken, maar hé: een danscarrière is maar kort.
Zonder auditie
Met vijf woorden Engels en nul kennis van het Duits belandt hij bij het Stadttheater in Bremerhaven. Hij werkt er met veel choreografen, onder wie Ed Wubbe, leert er veel, maar is na een paar jaar wel uitgekeken op Bremerhaven. Schertsend: “Je hebt er tien huizen, een supermarkt en een theater, en het is er altijd slecht weer.” Zich oriënterend op andere gezelschappen doet hij een paar lessen mee bij Scapino en tot zijn grote blijdschap biedt Ed Wubbe hem, zonder verdere auditie, een contract aan.
Curriculum Vitae
- Geboren
- 1995, Bologna, Italië
- Opleiding
- Progetto Danza, Reggio Emilia, Italië
- Dance Studio, Faenza, Italië
- Il Laboratorio, Bologna, Italië- Danste eerder bij
- eVolution Dance Theater, Rome
- Stadttheater Bremerhaven- Bij Scapino sinds
- 2018
Morau-tools
“Rotterdam is fantastisch en Scapino en Ed zijn ‘amazing’”, zegt hij over de afgelopen jaren. “Het is keihard werken, maar hé: een danscarrière is maar kort, dus continu gepusht worden is beter dan de hele dag op de bank hangen.” Hij geniet van het werken met gerenommeerde choreografen: “Door Marcos Moreaus Cathedral ben ik bijvoorbeeld enorm gegroeid; bij alles wat ik sindsdien doe draag ik de ‘Morau-tools’ mee in mijn lichaam.” Maar hij waardeert het ook enorm dat Scapino kansen biedt aan jonge makers. Voor Made in Rotterdam creëert hij zelf in 2019 Almost Blind en in 2021 Lin]e, en in de toekomst hoopt hij vaker eigen creaties te maken.
De coronapandemie heeft mij geleerd niet bang voor verandering te zijn en meer ín het moment te leven.
Schoonmaken
Lin]e leidt ook tot een nieuwe hobby, misschien zelfs professie: “Ik kon geen geschikte muziek vinden, dus besloot ik met behulp van online tutorials zelf een (elektronische) compositie te creëren. Een enorm gedoe, maar het gaf mij veel vrijheid. Inmiddels maak ik regelmatig muziek voor bevriende choreografen.” Andere passies zijn koken én schoonmaken. “Ik ben het tegendeel van mijn drie jaar oudere broer. Waar hij wild en rommelig is, ben ik heel precies. Niet op het obsessieve af, maar ik houd van een schoon en opgeruimd huis.”
Fotografie: Khalid Amakran | Interview: Astrid van Leeuwen