Filip Wagrodzki
Als kersverse student van Codarts Rotterdam zou Filip Wagrodzki, destijds 23 jaar, een voorstelling van Scapino gaan zien. Alleen staat hij net voor aanvang niet bij Theater Rotterdam op de stoep, maar bij de kantoren en studio’s van het gezelschap in de Eendrachtsstraat.
“Ik had het theater wel al gezien, maar in Polen treden in zo’n groot theater alleen het nationale opera- of balletgezelschap op. Je verwacht er geen hedendaagse dans.” Het geeft, zegt hij, aan hoe nieuw en overweldigend alles in Nederland voor hem was. “Ik stond alleen al versteld van mijn studiegenoten. Nog nooit had ik zóveel geweldige en gepassioneerde dansers bij elkaar gezien. En dan het hedendaagse dansveld. Van internet kende ik de grote namen – Jiří Kylián, Alvin Ailey, Wayne McGregor – maar pas in Nederland ontdekte ik dat moderne dans álles kan zijn, van de meest experimentele beweging tot zelfs dans zónder beweging.”
Ballroom
Na jarenlang vooral veel te hebben gevoetbald, begint Filip op zijn achtste met ballroom- en Latindansen. Zeven jaar lang danst hij fanatiek quickstep, tango, wals en rumba, tot het wedstrijdelement en de prestatiedruk hem beginnen op te breken. Hij zegt de dans vaarwel, maar ontdekt twee jaar later een ‘geweldige plek’ in Warschau – Beata Urbańska’s Flex Dance Theater – waar hij, puur als hobby, zijn eerste moderne-danslessen volgt.
Niet lang daarna kiest hij voor een studie aan de Technische Universiteit, maar in zijn laatste studiejaar doet hij, tussen het schrijven van zijn scriptie door, alsnog auditie bij Codarts en ArtEZ in Arnhem en wordt bij beide aangenomen. “Ik wilde simpelweg niet mijn leven lang spijt hebben dat ik de gok niet had gewaagd.”
Ik voel mij als een blij kind in de speeltuin.
Waanzinnige ervaring
Aanvankelijk ziet hij zijn late start als een groot nadeel, maar inmiddels denkt hij daar anders over. “Ik voel mij bij Scapino nog altijd als een blij kind in de speeltuin. Als ik van jongs af aan balletlessen had gehad, was dat misschien anders geweest, maar nu voelt het nog steeds alsof ik aan het begin van een geweldige reis sta.”
Tot zijn mooiste ervaringen rekent hij zijn eerste voorstelling met Scapino, toen hij onverwacht mocht invallen in Ed Wubbes TING! in de Rotterdamse Ferrodome. “Ik had nog nooit voor zóveel mensen opgetreden, het was waanzinnig om al die ogen op je gericht te hebben.” Ook Marcos Moraus Pablo en Cathedral hebben een bijzondere plek in zijn hart. “Marcos is veeleisend, werken met hem was pittig, maar de uitkomst was betoverend. Zijn bewegingskwaliteit is zó anders, zó verfrissend. Daarbij geeft hij je veel vertrouwen, en dat is belangrijk voor mij. Het helpt mij minder verlegen te zijn, mij van top tot teen te geven.”
Curriculum Vitae
- Geboren
- 1991, Warschau, Polen
- Opleiding
- Codarts Rotterdam
- Bij Scapino sinds
- 2016
- Te zien in (o.a.)
Carried Alive, Casablanca, The Square 2, TING!, Cathedral, TOF!, TWOOLS, The Great Bean
Real Madrid
Hoe hecht zijn band met Rotterdam inmiddels ook is, Feijenoord heeft nog altijd niet de plaats van Real Madrid ingenomen. “Mijn eerste voetbalposter was van Raúl González Blanco, en sindsdien ben ik de Spaanse club trouw gebleven.” Wel heeft hij er sinds de coronalockdown een nieuwe hobby bij: darten. Lachend: “Ik kan mij urenlang verliezen in het maken van dezelfde beweging.”
Zijn ambities? Liefst nog heel lang zo blij en enthousiast blijven als hij nu is, bij Scapino, in Rotterdam en met zijn vriendin Kamila. “Samen op de bank zitten, met haar hoofd op mijn schoot, dat soort kleine dingen zijn voor mij puur geluk.”
Fotografie: Khalid Amakran | Interview: Astrid van Leeuwen
Ik probeer mij niet te veel te laten meeslepen door mijn gedachten. Geen problemen te zoeken die er niet zijn.