Efthimis Tsimageorgis
Via een klasgenootje meldt de twaalfjarige Efthimis Tsimageorgis zich aan voor een hiphoples. Stiekem. “Ik heb diabetes, waardoor mijn ouders liever niet hadden dat ik fysiek inspannende dingen deed.”
Al voor de eigenlijke les is Efthimis verkocht: “Tijdens de laatste reguliere schoolles van die dag was ik er al niet meer met mijn hoofd bij. Ik dacht alleen maar aan de coole outfit die ik naar de hiphoples zou dragen.” Zijn ouders stemmen uiteindelijk in met meer lessen. “Ik zei: ik móét bewegen. Als ik dat niet doe, word ik ongelukkig.”
Russische balletdocent
De docenten herkennen Efthimis’ talent en al snel volgt hij ook moderne-danslessen en om een vriendin uit de brand te helpen, wordt hij haar Latin-danspartner, met de nodige prijzen tot gevolg. Pas op zijn vijftiende neemt hij zijn eerste balletles. “De Russische docent overtuigde mij ervan dat ballet de basis van alles is. Ze was een goede docent, en ik was een goede leerling: ik gaf honderd procent en droomde ervan ooit in New York te dansen.”
Omdat de kosten voor een opleiding aan, bijvoorbeeld, het Amerikaanse Juilliard te hoog zijn, doet hij, op advies van een medestudent, auditie bij Codarts Rotterdam. “Ik had geen idee. In een bloedhete studio heb ik een improvisatiefilmpje opgenomen. Ik had nog nooit geïmproviseerd, wist niets van editing, maar wonder boven wonder werd ik aangenomen.”
Bij Scapino ben je een mens, geen ‘dansmachine’.
Spierpijn
In zijn vierde studiejaar loopt hij stage bij Scapino. “Ik was dolblij. Meteen de eerste dag mocht ik een nieuw werk van Itamar Serussi meeleren. Hij heeft een unieke danstaal, na de eerste repetities kon ik niet meer lopen van de spierpijn.” Ed Wubbe geeft hem vervolgens een rol in Pas de deux. “Dat was ook uitdagend, maar meer in een ‘happy way’. Ed geeft je alle ruimte om nieuwe bewegingen te onderzoeken en je eigen te maken.”
Na zijn stagejaar is er geen contract vrij, maar Wubbe zegt hem: “Ik wil je in de toekomst terugzien”. Efthimis, lachend: “Pas later ontdekte ik dat hij het echt meende.”
Curriculum vitae
- Geboren
- 1994, Kavala, Griekenland
- Opleiding
- Dance Academy Kavala
- Codarts Rotterdam- Danste eerder bij
- Saarländisches Staatstheater Saarbrücken, Duitsland
- Bij Scapino sinds
- 2019 (en als stagiair in seizoen 2015/2016)
- Te zien in (o.a.)
Pas de deux, Holland & Le Chat Noir, Pearl, The Great Bean, The Blend, The end does not see, Rite Here Rite Now, Casablanca
- Beurzen, nomaties en prijzen
- Beurs van de Kylián Foundation
Totale toewijding
Drie jaar werkt hij bij Saarländisches Staatstheater in Saarbrücken, waar hij danst in werken van artistiek directeur Stijn Celis en bekende choreografen als Jiří Kylián, Alexander Ekman en Andonis Foniadakis. “In het derde jaar werd het repertoire echter steeds klassieker. Scapino zou een tweede gezelschap beginnen, ik stuurde wat video’s en mocht terugkomen.”
Scapino is voor hem, zegt hij, “een huis waar iedereen zich met totale toewijding inzet voor het levend houden van de danskunst”. En een plek waar hij echt als mens wordt gezien, in plaats van als ‘dansmachine’. Zijn favoriete productie tot nu toe is het tweeluik Holland & Le Chat Noir. “Juist door het contrast: Holland is neoklassiek en technisch en fysiek uitdagend, in Le Chat Noir kon ik me heerlijk uitleven als een woeste macho en is de danstaal heel aards.”
Romantiek
Het tweeluik zorgt ook voor romantiek: na afloop van een van de voorstellingen komt zijn huidige vriend, een Nederlandse danser en choreograaf, hem complimenteren. Hun relatie en de band met familie en vrienden is heel belangrijk voor Efthimis. “Ik vind het heerlijk als je alles tegen mensen kunt zeggen, en niet op je woorden hoeft te passen.”
Daarnaast doet hij er alles aan om gezond en fit te blijven, en is hij dol op koken en lekker eten. “Gelukkig kan ik ondanks mijn diabetes veel hebben: een chocoladereep dans ik er zo weer af.”
Fotografie: Khalid Amakran | Interview: Astrid van Leeuwen
Mijn ambitie is: voorlopig bij Scapino blijven, reizen, en verder vooral goed zijn voor mijzelf en voor anderen.