Daphne van Dooren
Ze vroeg het zich altijd al af: hoe zou het zijn om in Nederland wakker te worden? Na in verschillende landen te hebben gedanst, moest het er dus een keer van komen, zegt Daphne van Dooren, geboren in Zwitserland uit Nederlandse ouders.
“Ik mocht een privéauditie doen bij Scapino, en er leek van beide kanten wel een klik te zijn. Maar hé, er zijn zoveel mensen die dit willen, dus ik verwachtte er weinig van. Net toen ik een contract in Frankrijk wilde accepteren, belde Ed Wubbe. Ik stond perplex! Er was plek voor mij.”
En ja, dat wakker worden op Hollandse bodem voelde meteen heel goed. “De Nederlandse openheid en spontaniteit passen bij mij. Zwitsers zijn vaak wat meer gesloten en gespannen. Dat merk ik vooral nu ik hier woon. Op bezoek in Zwitserland denk ik tegenwoordig regelmatig: ‘Mensen, relax toch even!’.”
Talent voor vermaak
Al op haar elfde is het voor Daphne ‘crystal clear’ dat ze danseres wil worden. “Ik was als kind altijd al aan het dansen en entertainen. Klasgenootjes zeiden vaak: doe die nog eens na, of doe dat stukje nog een keer. Dat talent voor vermaak heb ik van mijn moeder. Zij is ook echt een ‘character’.”
Op de dansopleiding zien de docenten vooral een klassieke danseres in haar, maar zelf geniet Daphne minstens net zoveel van de moderne dans- en improvisatielessen. Ze prijst zich gelukkig dat ze sinds haar achttiende zo’n beetje álles heeft kunnen doen.
Ik kan mijn fantasie hier kwijt.
“Bij het Ballett Oper Graz heb ik veel spitzenwerk gedaan, maar ook opera, operette en musical. In Duitsland werkte ik met een oud-danseres van Pina Bausch, daar leerde ik om theatraal en emotioneel alles te geven. En daarna heb ik met twee dansers een eigen groepje opgericht, Habemus Corpus. Dat was een geweldige tijd: samen in een autootje rondtrekken en zelf verantwoordelijk zijn voor alles wat er bij een dansoptreden komt kijken.”
Donker randje
Nergens is ze tot nu toe zo lang gebleven als bij Scapino. “Ik voelde mij hier meteen thuis. De manier waarop Ed Wubbe dans benadert, voelt heel natuurlijk voor mij. Het theatrale aspect is bij hem belangrijk, vaak heeft zijn werk een donker randje, of juist een absurde kant. Dat past bij mij. Ik kan daar volop mijn fantasie in kwijt.”
Ze is overigens niet kieskeurig, werkt met andere choreografen net zo graag. “Je kunt van iedereen iets leren, van elke ervaring iets meenemen. Of een optreden echt bijzonder wordt, heeft ook veel met jezelf te maken, met de dingen waar jij op dat moment als persoon mee dealt.”
Curriculum Vitae
- Geboren
- 1991, Bazel, Zwitserland (uit Nederlandse ouders)
- Opleiding
- Ballettschule Theater Basel
- Danste eerder bij
- Ballett Oper Graz, Oostenrijk
- Cinevox Junior Company, Zwitserland
- Ballett Staatstheater Darmstadt, Duitsland
- Habemus Corpus, Spanje- Bij Scapino sinds
- 2015
- Te zien in (o.a.)
TING!, Pablo, Le Chat Noir, New Adventures, Scala, TWOOLS, All hands on deck, TOF!, Cathedral, The Blend, The end does not see, Casablanca, The Square 2
- Beurzen, nomaties en prijzen
- 3e prijs Solo-Tanz-Festival Stuttgart, met Before Time - 2014
- 1e prijs Barcelona International Dance Competition, met The Red Purse - 2014
Schrijven
Goed naar elkaar luisteren en niet te snel oordelen, dat vindt Daphne belangrijk. “Je kent immers het verhaal van die ander niet, weet niet waar hij of zij op dat moment doorheen gaat.” Elke dag schrijft ze, meestal in het Engels, in haar ‘journal’. Over haar doelen voor die dag, over dankbaarheid, gefocust zijn, aardig zijn voor jezelf en over liefde geven aan anderen.
Maar ze legt ook vast wat ze doet en gedaan heeft. “Doordat ik zoveel schrijf, ben ik heel erg aanwezig in het moment en onthoud ik ook veel. Vraag me wat ik vandaag vier jaar geleden deed en met wie, en ik kan het je precies vertellen.”
Fotografie: Khalid Amakran | Interview: Astrid van Leeuwen
Ik leef met de dag en hoop vooral nog veel dingen te mogen doen waar ik honderd procent achtersta en waarin ik een deel van mijzelf kwijt kan.